Foto Flickr MvanM

Terwijl ik de laatste correcties aanbreng in mijn manuscript, wordt er achter de schermen keihard gewerkt aan de promotie van 60 dagen, mijn nieuwe boek. De campagne ziet er veelbelovend uit, maar één ding is nog niet geregeld: een quote van een BN’er. Ik geef toe, het is wat afgezaagd om zo’n quote na te streven, maar verkooptechnisch scoort het nu eenmaal beter dan: Boeiend van begin tot eind. In één ruk uit. Wat heb ik genoten van dit absolute meesterwerk van Gillian King - Winnie (moeder van Gillian).

Via officiële kanalen worden alle mogelijke lijntjes uitgezet om een quote van een BN’er te bemachtigen. Maar helaas: te druk. Geen interesse. Niet beschikbaar. Geen reactie. Gefrustreerd stuur ik Anouk een bericht op Facebook. Ik koester geen enkele verwachting, want met ruim 250.000 ‘vrienden’ zal mijn verzoek volledig ondersneeuwen. Maar tot mijn verbazing zit ik nog geen kwartier later opeens met Anouk te chatten en overhandigt ze me een quote die perfect past bij de Haagse setting van mijn boek.

‘En? Wat heb je tegen haar gezegd?’ vraagt mijn man nieuwsgierig. Hij komt naast me staan en tuurt naar mijn scherm. ‘Whaa, je reageert gewoon echt. Rent rondje door huis heen,’ leest hij langzaam voor. Hij probeert zijn lach in te houden.
‘Ik was gewoon heel erg blij,’ zeg ik verdedigend.
‘Ik vind het ook alleen maar schattig,’ antwoordt hij met een knipoog.

Twee minuten later zit ik met een vriendin aan de telefoon. ‘Met Anouk? Echt waar, joh? Wat geweldig dat ze dat zo spontaan doet. Vond je het niet raar om met haar te chatten? Wat heb je tegen haar gezegd?’
‘O, niets bijzonders. Ik heb haar gewoon bedankt. Ik heb niet hysterisch gedaan of zo.’
‘Nee, natuurlijk niet, dat zou heel erg kinderachtig zijn.’
‘Ja, precies,’ mompel ik.

Blog voor Vrouw.nl - 7 maart 2013