Schrijveloerus?
Ja, je raadt het al, het is een tag die Lisette Jonkman bedacht heeft. Wie anders? Amusant om te lezen en nadat Chantal van Gastel me via Twitter vroeg of ik het leuk vond om mee te doen, kon ik natuurlijk niet achterblijven. Dus… tromgeroffel… hier zijn mijn schrijveloerusantwoorden:

Waarom schrijf je wat je schrijft?
Als klein meisje vond ik het heerlijk om te schrijven, maar ik vond in de jaren die volgden nooit de rust om echt een boek te schrijven. Gek genoeg vond ik die rust pas op mijn dertigste. En ja, dat is op zijn minst bijzonder te noemen, want ik was toen net bevallen van mijn tweede kind, aan het bijkomen van (pff, niet wéér) een verhuizing en ik had mijn handen meer dan vol aan het Het Leerhuis, een praktijk voor kinderen die een steuntje in de rug nodig hebben op onderwijsgebied. Maar ach, ik vond (zeer waarschijnlijk ingegeven door een overdosis aan hormonen) mijn kraamtijd bij uitstek geschikt om die ene droom na te jagen: het schrijven van een boek. Echt schrijfster worden kwam eigenlijk niet eens in mijn hoofd op, hoe groot was de kans dat een uitgever mijn schrijfsels goed genoeg zou vinden? Nee, mijn enige doel was: een boek schrijven. Eentje maar. Het schrijven van dit eerste boek gaf me zoveel energie, het was één grote schrijfflow, heerlijk onbezorgd typen en ik dacht eigenlijk niet echt na over wat ik schreef, ik schreef gewoon een leuk verhaal, want niemand zou het ooit lezen… toch? Nou dat liep anders, want toen mijn manuscript eenmaal af was, besloot ik het er toch op te wagen. Ik stuurde het op naar een uitgever. Ik kan me nog goed herinneren hoe hysterisch ik was toen ik gebeld werd door mijn uitgever. En vanaf die dag was ik opeens schrijfster…

In welke genres schrijf je?
Tja, er zijn meerdere namen voor: chicklit, feelgood, romantische fictie. Het maakt mij niet uit wat nu precies de naam is, al merk ik wel dat sommige mensen de term chicklit wat minder kunnen waarderen. Alsof het iets is om je enigszins voor te schamen. Ik lees geen chicklit, ik lees feelgood… Eh, oké, wat jij wilt.. ;-)

Zie je jezelf in de toekomst ooit een uitstapje maken naar een ander genre?
Ja, absoluut. Het lijkt me super leuk om ooit een thriller te schrijven of een kinderboek en ik zie mezelf dat ook zeker nog eens doen, de vraag is alleen: wanneer?

Wie inspireerde je om te gaan schrijven (of om te blijven schrijven)?
Niemand eigenlijk, het was meer een wens van mezelf om ooit nog eens een boek te schrijven en ik ben best wel een persoon die het belangrijk vindt om al mijn wensen goed in kaart te brengen en deze vervolgens na te streven. Aan de binnenkant van mijn kastdeur hangt een fotocollage met foto’s van dingen waar ik naar verlang en die ik graag wil bereiken. Het is uiteraard geen ramp als ik die doelen niet weet te af te vinken (nou ja, een heel klein rampje dan misschien), maar het stimuleert me wel om te blijven doen wat ik doe, omdat ik weet waar ik het voor doe.

Wie is je favoriete door jou bedachte personage?
O, wat een moeilijke vraag zeg. Ze zijn allemaal zo leuk. Mag ik er écht maar één noemen…? Poeh. Eh. Nou… dan denk ik dat ik… Vicky kies. Een personage uit mijn nieuwe chicklit/feelgood/romantischefictieroman Zwart wit, omdat ik het meest moest lachen om hoe zij omgaat met situaties. 

In welk lettertype werk je het liefst?
Arial, geen idee waarom eigenlijk, dat is er zo ingeslopen. 

In welk lettertype zou je nóóit werken?
Eitje, Comic Sans valt écht af. Zo’n irritant lettertype.

Welk boek had je zelf geschreven willen hebben?
Dat is makkelijk kiezen. Ik zou echt dolgraag alle boeken van Roald Dahl geschreven willen hebben. Hoe leuk zijn die boeken?!

Wat is de raarste opdracht die je ooit in een boek hebt geschreven?
Hm, ik heb nog nooit echt iets raars geschreven, wat ik wel onlangs deed was heel enthousiast ‘voor Alice’ in Zwart wit schrijven, om me thuis vervolgens te realiseren dat het toch echt ‘voor Ellis’ had moeten zijn… Maar ik heb Ellis een nieuw exemplaar opgestuurd, dus mocht er nog een Alice zijn die heel graag een gesigneerd exemplaar van Zwart wit wil hebben, Ellis heeft er één ;-)

Wie is de eerste die jouw verhalen leest? Mijn schoonzus Noraly, zij heeft haar eigen tijdschrift opgezet (Drift) en heeft een super leuke blog (More Please), dus mijn manuscript is bij haar in veilige handen. Ze heeft vaak heel goede aanvullingen en daarnaast is ze ook nog eens heel lief, waardoor ik er nooit tegenop zie om mijn onzekerheden met haar te delen.

Heb je weleens meegedaan aan een schrijfwedstrijd en/of in de jury van zo’n wedstrijd gezeten? (Zo ja: hoe was dat?) Ik heb aan meerdere schrijfwedstrijden meegedaan. De leukste was die van de VPRO, het was een schrijfwedstrijd van Café de liefde waarbij je een kort verhaal over ‘De eerste keer’ moest inleveren. De prijs? Je verhaal werd verfilmd. Het was ontzettend leuk om mijn verhaal op televisie terug te zien. Het is hier terug te kijken, voor wie het leuk vindt om te zien.
Ik heb één keer in een jury gezeten voor de schrijfwedstrijd van Chicklit.nl, heel erg leuk om te doen. 

Hoeveel verhalen zwerven er op dit moment door je hoofd?
Ik ben op dit moment bezig met een vijfde roman, maar welke kant ik precies op wil met dit verhaal is me nog niet helemaal duidelijk. Ik moet de flow nog een beetje zien te vinden, helaas.

Wat is jouw schrijfvalkuil? Mijn grootste belemmering is tijd (of het gebrek aan tijd dus eigenlijk) en dat ik alles tegelijk wil doen. Ik vind het lastig om me te focussen op één ding. Dan sta ik bij het hockeyveld en dan voel ik me onrustig omdat ik eigenlijk ‘moet’ schrijven. Of ik ben aan het schrijven en dan denk ik weer: ik moet even wat ouders mailen voor de praktijk. En zo gaat dat de hele hele hele hele dag door.

Ben je weleens herkend in het openbaar als ‘de schrijver van…’? Ja, dat was zo gek. Ik ging naar de drogist en ik stond bij de kassa iets af te rekenen toen de verkoopster opeens zei: jij schrijft toch boeken? Jij bent toch Gillian King (ze sprak zelfs mijn naam goed uit ;-)). Ik stamelde iets knulligs en werd volgens mij zelfs een beetje rood, maar ik vond het uiteraard super leuk dat ze me herkende. Achteraf dacht ik wel: ai shit, ik had wel wat enthousiaster mogen doen, straks denkt ze nog dat ik arrogant ben. Lieve drogistverkoopster, mocht je dit lezen, het was geen arrogantie, ik was gewoon flabbergasted dat je me herkende.

Lis, bedankt voor de leuke tag! Het duurde even voor ik hem had ingevuld, maar ja, tijdgebrek hè ;-)