‘Kom nou in het water, mama,’ gilt mijn dochter terwijl ze aan de rand van ons bootje hangt. ‘Ik kom zo,’ zeg ik en ik verzamel moed om daadwerkelijk de zee in te springen. Ik vind het heerlijk om in de zee te zwemmen, maar niet als we zo ver van de kust zijn. Op de één of andere manier hoor ik dan altijd een Jaws-tune in mijn hoofd. Oké, ik weet ook wel dat ik niet echt door een grote witte haai aan flarden word gescheurd in zo’n baaitje in Ibiza, maar toch… Wat zwemt er hier in het water?

Mijn zoontje komt bij me op schoot zitten en ik geniet van het overweldigende uitzicht en het gevoel van vrijheid. Ik gris mijn telefoon uit mijn tas en maak een selfie. En nog één. En nog één.
‘Zeg Kim Kardashian, kom je nou nog?’ roept mijn man.

Een uur later zitten we op een idyllisch terrasje aan de wijn en limonade. Natuurlijk ben ik uiteindelijk de zee wel ingesprongen, ik heb minstens vijf minuten gedobberd in het water, minstens. Ik bekijk de foto’s die ik gemaakt heb. ‘Ach, deze is leuk van ons, hè,’ zeg ik tegen mijn man. Ik laat hem een foto zien van mij en mijn zoontje waar we allebei op lachen. ‘Heel leuk,’ beaamt hij.

Ik besluit de foto als nieuwe Facebookprofielfoto te uploaden, maar het lukt me niet, te traag internet waarschijnlijk.
‘Hé, hij staat er nu vier keer op,’ hoor ik. Mijn man laat me zijn mobieltje zien en ik zie mijn foto maar liefst vier keer in zijn tijdlijn staan.
‘Ah, irritant.’ Ik staar naar mijn eigen telefoon waarop de foto nog steeds aan het laden is. En dan zie ik het opeens. Hoe heb ik dit in vredesnaam over het hoofd kunnen zien? ‘Oh my god,’ roep ik gestrest. ‘Kijk nou, je ziet een stuk van mijn borst.’ Ik zoem in en zie tot mijn schrik dat mijn bikini iets te ver opzij is geschoven, waardoor er geen sprake is van een nipple-slip, maar van een regelrechte boob-slip. ‘Mijn tiet staat op Facebook, niet één keer, maar vier keer,’ kerm ik en ik probeer uit alle macht die foto’s zo snel mogelijk te verwijderen. ‘Shit, nee neeee neeeee, mijn internet doet het niet meer.’ Ik staar verbijsterd naar mijn telefoon die aan alle kanten vast lijkt te lopen. Waarom nu? Uitgerekend op dit moment? Waarom? Waarom? Waarom?
‘Je hebt al zeven likes,’ grinnikt mijn man. ‘En op die tweede foto al vier. Ennuh… hij staat ook ingesteld als openbaar, foutje zeker?’
‘Geef hier je telefoon,’ zeg ik terwijl ik het ding uit zijn handen gris.
‘Mama, mogen wij…?’
‘Nu. Even. Niet!’ zeg ik. ‘Mama, staat met haar tiet eh… borst op internet.’ Ze kijken me met grote ogen aan en schieten keihard in de lach.
‘Jongens, dit is echt niet leuk, echt niet. Echt niet.’ Ik zie bij mijn man ook een lach verschijnen en ik besluit ter plekke te gaan scheiden.
‘Het lukt me niet om die foto’s te verwijderen vanuit jouw account.’
‘Euh nee, misschien moet je dan even inloggen met je eigen account…’
‘O ja, natuurlijk, stom,’ verzucht ik en natuurlijk weet ik spontaan mijn wachtwoord niet meer.
‘Tietje78?’ oppert mijn man grijnzend. Uiteindelijk lukt het me om in te loggen op Facebook en die foto’s te verwijderen.
‘Veel likes hoor. Al wat direct messages ontvangen?’ hoor ik naast me.
‘Zo niet grappig,’ zeg ik maar ik kan gelukkig weer een klein beetje ademhalen.
‘Je weet dat een foto op internet nooit écht verdwijnt, hè? Ze blijven voor altijd en eeuwig op het net rondzwerven.’
‘Je wilt op de bank slapen vanavond? Zeg het maar, hoor.’
‘En wat hebben we hier nu van geleerd?’ zegt hij tegen de kinderen.
‘Dat je geen foto’s van je blote nakie op Facebook moet zetten,’ zegt de jongste.
‘En dat je internet het altijd moet doen,’ zegt de oudste.
‘En dat je het posten van sexy selfies aan Kim Kardashian moet overlaten,’ zegt mijn man. ‘Maar eh…’ fluistert hij in mijn oor. ‘Als je toch zo graag Kim na wilt doen, zullen we dan ook zo’n videootje maken?’
‘Een enkeltje bank,’ sis ik. ‘Zonder laken.’